Klasyfikacja DSM-5, opracowana przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, jest najnowszą edycją “Podręcznika diagnostycznego i statystycznego zaburzeń psychicznych”, opublikowaną w 2012 roku. Pierwsza wersja DSM pojawiła się w 1952 roku. Podręcznik zawiera szczegółowe kryteria diagnostyczne, opisy zaburzeń psychicznych oraz zachowań, a także wytyczne dotyczące jednolitego używania terminologii i pojęć z zakresu psychopatologii, co ma na celu poprawienie dokładności diagnoz i skuteczności leczenia. W porównaniu do poprzedniej edycji DSM-IV, DSM-5 zrezygnowało z klasyfikacji wieloosiowej. Proces diagnostyczny przy użyciu tej klasyfikacji obejmuje identyfikację objawów klinicznych, ocenę ich nasilenia oraz przebiegu, rozróżnienie objawów związanych z lekami, a także uwzględnienie możliwości współistniejących zaburzeń lub postawienia diagnozy tymczasowej. W procesie diagnozowania zaleca się używanie różnych narzędzi badawczych, takich jak rozmowa kliniczna, obserwacja, eksperyment oraz kwestionariusze kliniczne.
Rozszczepienie
Pojęcie pochodzące z klasycznej teorii psychoanalitycznej, będące częścią mechanizmów obronnych.