Jest to rzadkie zaburzenie, w którym pacjent nie potrafi powstrzymać się od patologicznych, indywidualnych kradzieży. Kradzieże te nie mają przyczyn finansowych, takich jak bieda czy głód, i często dotyczą przedmiotów, które są dla pacjenta zbędne lub niepotrzebne. Po dokonaniu kradzieży przedmioty te są zwykle gromadzone, wyrzucane lub oddawane. Przed samym aktem kradzieży pacjent odczuwa znaczące napięcie, a sama czynność kradzieży wywołuje u niego przyjemność i ekscytację. Po dokonaniu kradzieży pacjent zazwyczaj próbuje w niewielkim stopniu ukryć fakt jej dokonania, jednak nie wkłada w to dużego wysiłku.
Stabilność emocjonalna
Cecha osobowości, będąca częścią sfery emocjonalnej człowieka, ściśle związana z